Peter Boot apžvelgė autoriaus Miri Yu knygą Station Tokio Ueno
Ontroerende begrafenisscènes
4 žvaigždutės
Heel mooi boek. Arme sloeber werkt een leven lang in Tokio en andere plaatsen, ver van zijn gezin, om als ongeschoold arbeider in hun levensonderhoud te voorzien. Hij kan nauwelijks een band opbouwen met zijn kinderen, maar als zijn zoon plotseling sterft gaat het verdriet je door merg en been. De begrafenisscènes zijn zeer ontroerend. Het sterven van de zoon is maar één van de rampen die de man treft. Het slot van zijn leven brengt hij door als dakloze in het Ueno-park. Ook heel mooi zijn de flarden die hij opvangt van gesprekken van de voorbijgangers: kijkjes in gewonere levens, levens waar hij nooit toegang toe heeft gehad. Het boek is niet volmaakt: de passages aan het slot die verwijzen naar de tsunami die een paar jaar later zou plaatsvinden lijken mij niet erg relevant. Ook de herhaaldelijke opsommingen van namen van soorten rozen en hun eigenschappen vind ik …
Heel mooi boek. Arme sloeber werkt een leven lang in Tokio en andere plaatsen, ver van zijn gezin, om als ongeschoold arbeider in hun levensonderhoud te voorzien. Hij kan nauwelijks een band opbouwen met zijn kinderen, maar als zijn zoon plotseling sterft gaat het verdriet je door merg en been. De begrafenisscènes zijn zeer ontroerend. Het sterven van de zoon is maar één van de rampen die de man treft. Het slot van zijn leven brengt hij door als dakloze in het Ueno-park. Ook heel mooi zijn de flarden die hij opvangt van gesprekken van de voorbijgangers: kijkjes in gewonere levens, levens waar hij nooit toegang toe heeft gehad. Het boek is niet volmaakt: de passages aan het slot die verwijzen naar de tsunami die een paar jaar later zou plaatsvinden lijken mij niet erg relevant. Ook de herhaaldelijke opsommingen van namen van soorten rozen en hun eigenschappen vind ik een beetje gewild. Maar al met al indrukwekkend.